ایستگاه تاکتیک سپاهان چطور استقلال را شکست داد

نوریس باقری، کارشناس فوتبال به تحلیل تفکرات مورایس و نکونام در حساس‌ترین دیدار هفته چهارم پرداخت؛ دیداری که سپاهان در طول نیمه دوم از تک گل خود مقابل استقلال دفاع کرد و اجازه نداد اتفاق بازی با ملوان و از دست رفتن سه امتیاز مسابقه تکرار شود.

به گزارش ایسنا، حساس‌ترین جدال هفته چهارم لیگ برتر با پیروزی شاگردان ژوزه مورایس در اصفهان تمام شد. استقلال بعد از دو برد متوالی و شروع موفق در لیگ بیست و سوم پا در گود نقش‌جهان گذاشت و مقابل آماده‌ترین تیم فصل جاری لیگ قرار گرفت و با ارائه یک ایده مناسب مقابل تیم تهاجمی سپاهان، تا حدودی موفق بود اما پنالتی بد موقع در اواخر نیمه نخست (که به اعتقاد کارشناسان داوری اشتباه بود) منجر به شکست یک بر صفر شاگردان جواد نکونام شد تا سپاهان به تنهایی و با ۹ امتیاز در صدر جدول مسابقات قرار گیرد.

در شرایطی که انتظار می‌رفت سپاهان به جهت میزبانی، ثبات کادر فنی و بازیکنان و تقویت تیم در فصل نقل و انتقالات برتری محسوسی برابر استقلال داشته باشد، جواد نکونام مطابق انتظارات با انتخاب ترکیبی تدافعی، کار را برای مورایس سخت کرد و این سرمربی پرتغالی در پیدا کردن راه نفوذ به سمت دروازه استقلال ناکام بود و سپاهان با وجود بازیکنان تهاجمی خود، نتوانست بر استقلال غلبه کند.

نکته بارز این مسابقه، تصمیم مشابه مربیان هر دو تیم در روی آوردن به بازی با توپ‌های بلند بود. در روزی که نقش جهان زمین چمن مناسبی نداشت و هر دو تیم از این مساله رنج می‌بردند، در نیمه دوم شاهد ارسال توپ‌های بی‌شماری به روی محوطه هجده قدم دو تیم بودیم که به جرأت می‌توان گفت کارایی لازم را نداشت.

نوریس باقری، مربی فوتبال در گفت‌وگو با ایسنا، به تحلیل تصمیمات سرمربیان دو تیم و عملکرد بازیکنان در حین مسابقه پرداخت که مرور جریان مسابقه، برنامه‌های مورایس و نکونام را برای جدال بزرگ هفته نمایان می‌کند.

نکونام ایده خوبی برای این بازی داشت و تیم خود را هم بهتر می‌شناخت و قابل پیش‌بینی بود که تدافعی بازی کند اما انتخاب آرایش ۲-۵-۳ قابل پیش‌بینی نبود. استقلال هنگام دفاع، خط دفاع ۵ نفره تشکیل می‌داد و به حالت ۲-۳-۵ در می‌آمد. سپاهان هم با همان ترکیب ۳-۳-۴ به میدان آمده بود.

دو مهاجم استقلال در جلوی زمین تلاش می‌کردند بازی سپاهان را به کانال‌های کناری بفرستند و با ایجاد برتری عددی، توپ را از دست این تیم خارج کنند و در طول بازی هم توانستند کاملا بازی را سپاهان را از این مسیر کنترل کنند. هدف استقلال از ضدحمله‌ها با استفاده از کوین یامگا بود. این نقشه بالاخره در دقیقه ۴۱ روی اشتباه خط دفاعی سپاهان – که پارسال هم مشابه چنین اتفاقاتی را انجام می‌داد و با همان زوج فصل گذشته خود در این فصل هم به میدان می‌رود – به ثمر نشست. یامگا صاحب موقعیت شد ولی نیازمند این توپ را گرفت.

ایده استقلال استفاده از شروع مجددها و کرنرها بود. نکته عجیب این بود که در این مسابقه از ضربات میانه میدان هم برای ارسال مستقیم استفاده می‌شد. ما از دقیقه ۹ شاهد ارسال توپ به محوطه جریمه بودیم. اگر در دورترین نقطه هم خطایی شکل می‌گرفت، توپ به صورت مستقیم ارسال می‌شد. طراحی و بازی استقلال در نیمه اول خوب بود و کاملا کنترل بازی و اتفاقات مسابقه را در دست داشت اما در اجرای جزییات موفق نبودند.

بازیکن استقلال در صحنه قبل از پنالتی یک خطای بی‌مورد را کنار محوطه جریمه انجام داد در حالی که برتری عددی ۳ به یک به سود این تیم بود. ارسال توپ از روی این خطا هم منجر به پنالتی شد. با همان پنالتی بازی یک بر صفر تمام شد. مشابه این خطاها را در فصل گذشته هم شاهد بودیم.

با شروع نیمه دوم استقلال همچنان از ارسال‌های مستقیم استفاده می‌کرد اما با این تفاوت که شعاع حرکتی حردانی و جلالی بیشتر شده بود. استقلال باید برای گل مساوی می‌رفت و تیم بالاتر رفته بود. استقلال روی پرتاب اوت‌های بلند، کرنرها و ضربات ایستگاهی حساب باز کرده بود. در نتیجه در این نیمه صاحب موقعیت‌هایی هم شد که ردپای یامگا دیده می‌شد. او پاس خوبی به مطهری داد که مهاجم استقلال استفاده نمی‌کند.

استقلال و سپاهان در طول نیمه دوم بازی‌سازی از عقب را در دستور کار نداشتند و حسینی و نیازمند توپ‌های مقابل دروازه را به صورت بلند به زمین حریف می‌فرستادند. این اتفاق در ۱۰ دقیقه اول و ۱۰ دقیقه آخر بسیار رخ می‌دهد. تعویض‌هایی هم که انجام شد در راستای همین بود، از جمله آرمان رمضانی که با قد و قامت بلند خود در خط حمله قرار گرفت.

در سوی مقابل سپاهان میل به انجام بازی مالکانه داشت که در نیمه اول موفق نبود. آن ها در نیمه دوم به لطف برتری یک بر صفر و بالا آمدن «وینگ‌بَک‌های» استقلال، سعی در ارسال توپ های بلند و استفاده از فضای پشت سر جلالی و حردانی داشت که در عمل انسجام خوبی در خط حمله نداشتند. به جز یکی، دو صحنه که کار گروهی سپاهان شکل گرفت، در سایر دقایق موفق نبودند و سپاهان تیم همیشگی نبود. از سوی دیگر دقت پاس‌ها خیلی پایین بود. به خصوص درباره سپاهان که انتظار می‌رفت عملکرد بهتری داشته باشد.

در بازی‌های بزرگ تیم‌ها عمل غافلگیری را هم دارند که سپاهان دو کرنر خیلی خوب و متفاوت زد اما نتوانستند از این اتفاق بهره ببرند.

بعد از اخراج بازیکن سپاهان، استقلال سعی کرد خط به خط جلو برود که در همین دقایق رضاوند دو پاس خوب به نیم فضای سمت چپ ارسال کرد. این اتفاق می‌توانست زودتر شکل بگیرد به جای اینکه بازی هوایی از اول نیمه دوم در دستور کار گرفت.

در کل بازی از نظر فنی خوب نبود. استقلال با توجه به شرایطش ایده خوبی داشت و می‌دانستیم نکونام فوتبال واکنش‌گرایانه انجام می‌دهد. انسجام تیمی استقلال با وجود مهره‌های کمی که در اختیار داشت، خوب بود اما سپاهان چندان خوب نبود و شاید با وجود اسدی به عنوان وینگر راست، تیم‌های مقابل بتوانند راه‌های نفوذ سپاهان را پیدا کنند. از دید من اسدی بازیکن وینگر و کناری نیست. درست است که شعاع حرکتی او کمی فرق می کند اما شاید سپاهان با وجود مغانلو و اسدی به مشکل بخورند و باید طراحی بهتری انجام دهند. بازی آن‌ها قفل شده بود.

منبع خبر: خبر گزاری ایسناآخرین اخبار,پربازدید ترین اخبار, اخبار روز